Levenslessen leren door Inktober

​Inktober is een jaarlijks terugkerend ding op het internet, waarbij je een maand lang elke dag een werk maakt met inkt. Dit kan naar aanleiding van een ‘officiële’ lijst met onderwerpen, die van anderen (zoals bijvoorbeeld wat bekendere illustratoren of kunstenaars) of met een eigen opgestelde lijst.

Vorig jaar dacht ik ‘IK DOE MEE’ en had naast het plan om met een fineliner te werken niks voorbereid of iets om me aan vast te houden. Hoe ver ik kwam? Volgens mij halverwege dag twee. Oeps. Erop terugkijkend denk ik dat ik het vooral gewoon ben vergeten in de chaos van mijn dagelijkse leven (want ik ben een chaoot, zo extreem is mijn leven niet)

Afgelopen september zag ik al velen op instagram en twitter aangeven dat zij dit jaar ook weer mee gingen doen. Mijn gedachte: ‘oh ja, dat is er ook nog, waarom ook niet?’.
Iets beter voorbereid met de ‘officiële lijst’ (aka prompt list) en een stok achter de deur genaamd ‘ik kondig op twitter en instagram ook aan dat ik het doe dus nu voel ik me verplicht’ ben ik van start gegaan.

De eerste week vloog voorbij. Ik voelde me geïnspireerd. Soms door tijdgebrek verschoof ik eens een opdracht naar een dag eerder of later, maar alles ging georganiseerd.
Week twee ging al met iets meer moeite. Elke dag een moment vinden om te tekenen vond ik lastig worden. Inktober kwam in de weg te staan van mijn opleiding, of andersom… Maar de tijd vinden en dan nog iets maken waarvan ik zelf dacht ‘JA!’ viel tegen.
In week drie begon het mij steeds meer tegen te zitten. De motivatie ging weg, de druk om te presteren groeide en de frustratie omdat het soms gewoonweg niet lukte werd steeds bozer.

---

Of ik inktober dit jaar heb afgemaakt? HAHAHAHA nee. 
Bij dag 19 blokkeerde alles zo dat het niet meer wilde. Ik was boos, gefrustreerd en was een beetje teleurgesteld in mijzelf. Zo erg dat ik het de dagen erna ook niet meer wilde oppakken. Jammer, want als ik er nu op terugkijk ben ik best tevreden met het feit dat ik wel vrijwel élke dag een tekening maakte, of 3 op één dag wanneer dat beter uitkwam. De planning was er, de motivatie was er en het ging eigenlijk best goed. Wat mij het meest in de weg zat was denk ik dat ik alleen maar dingen wilde maken die ik met trots online kon zetten, waar anderen van onder de indruk zijn. 

Hoe dan ook ben ik best trots dat ik 18 tekeningen heb gemaakt (dat zijn er al 16,5 meer dan vorig jaar!) en wie weet maak ik de lijst de komende weken nog wel af. Maar dan zonder deadlines en waarschijnlijk ook zonder dat ik ze op social media ‘moet’ delen. 

Anderen advies geven lukt me prima, misschien moet ik nu mijn eigen eens opvolgen. Volgend jaar weer een kans. En dan wat minder streng zijn voor mijzelf en gewoon lekker tekenen. Lukt het dan een dag niet? SLA HET OVER, BEDENK EEN ANDERE PROMPT. Niks moet en alles mag. 
En misschien bedenk ik mijn eigen challenge wel vóór inktober 2017, want dat duurt nog zo lang. Als ik dat doe, zal dat vást op social media komen, want zo’n stok achter de deur vind ik wel lekker.